خدا جان خسته ام

  

تنها بودم با انبوهی از غم .....با سکوتی پر از ابهام ! 

خیره به سقف ودر انتظار تولدی دوباره هم چنان می 

 سوخت ونگاهش می کردم هز لحظه کوچکتر می 

 شد و در برابر چشمانم دود می شد ........مدتی 

 نگذشت انداختمش زیر پا ولهش کردم و سیگار 

 دیگری برداشتم !!!!!این یکی حالم را بهتر می 

 کرد ...فقط تماشا می کردم سوختنش را .........می 

 خواستم بدانم چه لذتی بود وقتی سوختم و به 

 گوشه ای پرت شدم .........دیری نپایید تمام شدم 

 دیگری امد ومرا برای همیشه از کنج اغوشش 

 بیرون 

 انداخت .یعنی مرز دوست داشتن من همین اندازه 

 بود؟؟؟ هی تو........تو که مرا زیر انبوهی از خاکستر 

 جا گذاشتی.....یادت باشد من به خاطر تو 

 سوختم ....وحالا.......همین سیگار هووی لبهای 

 توست ......همیشه روی لبهایم .......بدون اینکه 

 جدایش کنم .....من هنوز هم می گویم که رعد 

 وبرق صدای سرفه همان خدایی لست که از 

 تنهایی 

 سیگار می کشد ........او هم مثل من است ...... 

کاش می توتنستم امشب گوشه ای از اتاقم 

 بنویسم:خدا جان .........دیگر خسته ام .....فردا

  صبح بیدارم نکن ..........