گندم

من نه عاشق بودم ونه محتاج نگاهی که بلغزد بر من 

من خودم بودم ویک حس غریب  

که به صد عشق وهوس می ارزد  

من خودم بودم ودستی که صداقت می کاشت 

گرچه در حسرت گندم پوسید 

ارزویم این بود................